Ο Eugenio Francisco Reyes Morande είναι ηθοποιός της Χιλής ταινίας, θεάτρου και τηλεόρασης. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην οθόνη το 1989 στη σειρά TVN Sor Teresa de Los Andes. Ήταν αυτός ο ρόλος που έκανε τον Reyes από έναν ελάχιστα γνωστό ελίτ ηθοποιό. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, η καριέρα του Φρανσίσκο πήγε ασυνήθιστα επιτυχημένη. Οι πιο επιτυχημένοι ρόλοι του θεωρούνται εκείνοι όπου πρωταγωνίστησε με τον συνεργάτη του, τη Χιλή ηθοποιό Claudia di Girolamo, ο οποίος είναι ιδανικός για τον τύπο της προσωπικότητάς του.
Βιογραφία και προσωπική ζωή
Ο Francisco Morande γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1954 στο Σαντιάγο της Χιλής. Ο πατέρας του Φρανσίσκου, Carlos Reyes, ήταν πολιτικός και μαχητής στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα.
Σπούδασε στο Ποντιακό Καθολικό Πανεπιστήμιο της Χιλής με πτυχίο Αρχιτέκτονα. Αλλά αμέσως μετά την αποφοίτησή του, σταμάτησε όλα όσα σπούδασε και άρχισε να συνθέτει μουσική. Ταυτόχρονα, μπήκε στο θέατρο, στο εργαστήριο υποκριτικής του σκηνοθέτη Φερνάντο Γκονζάλες Μαραντόνα.
Από νεαρή ηλικία, ο Reyes είναι μέλος του Λαϊκού Κόμματος Ενότητας και μετά το πραξικόπημα στη Χιλή το 1973 ήταν ενεργός μαχητής ενάντια στη δικτατορία του Augusto Pinochet. Στη συνέχεια, συμμετείχε στους εκλογικούς αγώνες από την πλευρά των μελλοντικών προέδρων της Χιλής, του Eduardo Frey (δύο φορές), του Riccardo Lagos, της Michelle Bachelet (δύο φορές) και του Alejandro Guillet.
Ο Ρέις έπαιξε τον πρώτο του ρόλο στο θέατρο στην παραγωγή του The Rise and Fall of the City of Mahagonne σε σκηνοθεσία του Bertold Brecht. Εκείνη την εποχή, η Χιλή ήταν στρατιωτική-μη στρατιωτική δικτατορία, και το κράτος δεν εγγυάται την προσωπική ασφάλεια των πολιτών του. Ως εκ τούτου, ο Morandé αποφάσισε να φύγει το 1985 για τη Γαλλία, όπου συμμετείχε σε δράσεις αλληλεγγύης με τη Χιλή.
Η σύζυγός του είναι η Κάρμεν Ρομέρο, την οποία παντρεύτηκε ο Φρανσίσκο το 1983. Στο γάμο, το ζευγάρι έκανε πέντε παιδιά. Η Carmen Romero είναι ηθοποιός της Χιλής, σκηνοθέτης και διευθυντής πολιτιστικών θεμάτων, ενεργό μέλος του Ιδρύματος Teatro de Mil.
Καριέρα και δημιουργικότητα
Για πρώτη φορά στην τηλεόραση, ο Φρανσίσκο ήρθε στην ηχογράφηση του προγράμματος Teleduc στο 13ο κανάλι της Χιλής. Στο ίδιο πρόγραμμα, συνάντησε την Claudia di Gilorama, με την οποία έπρεπε στη συνέχεια να ενεργήσει πολύ.
Η καριέρα του Francisco Moranda πραγματοποιήθηκε κατά τη Χρυσή Εποχή της Χιλής τηλεόρασης. Επομένως, οι πολυάριθμες εμφανίσεις του στο κανάλι Nacional de Chile (TVN) του έφεραν τη μεγαλύτερη δημοτικότητα μεταξύ άλλων Χιλιανών ηθοποιών.
Η πρώτη φήμη και ελιτισμός του ηθοποιού προήλθε από το έργο του στην τηλεοπτική σειρά "Teresa de Los Andes" σε σκηνοθεσία και παραγωγή της Sonia Fuchs.
Μαζί με την ηθοποιό Claudia Lee Girolamo, ο Φρανσίσκο συμμετείχε στον μεγαλύτερο αριθμό σαπουνόπερας, σχεδόν πάντα παίζοντας τους κύριους ρόλους τους.
Μεταξύ 1990 και 2006, ο Reyes πρωταγωνίστησε με τον σκηνοθέτη Vincente Sabatini ως πρωταγωνιστή σε σαπουνόπερες με τίτλο The Golden Age, The Foolish Cupid, La Fiera, Roman, The Pampa Illusion, Los Pincheira και άλλους.
Το 2003, ο Φρανσίσκο πρωταγωνίστησε ως Marcello Ferrari στην τηλεοπτική σειρά Sibierra. Και το 2004 πρωταγωνίστησε στη σειρά "Manchuk" του Andreas Wood και "Picnics" του Raul Ruiz.
Το 2006 κατατάχθηκε πρώτος μεταξύ των καλύτερων τηλεοπτικών ηθοποιών της Χιλής όλων των εποχών.
Το 2007, ο Φρανσίσκο έλαβε μέρος στην τηλεοπτική εκπομπή "Dancing" στο κανάλι TVN και κατέλαβε την πρώτη θέση, παρά το γεγονός ότι τη στιγμή της συμμετοχής, ο ηθοποιός ήταν 53 ετών.
Την ίδια χρονιά, το περιοδικό Wiken τον ονόμασε τον καλύτερο ηθοποιό και στα 50 χρόνια της Χιλής τηλεόρασης.
Το 2009, πρωταγωνίστησε στην ταινία "Πού είναι η Έλίζα;" με την ηθοποιό Maria Eugenia Rencoret, η οποία ξεκίνησε ξανά την καριέρα της στην τηλεόραση.
Το 2011, πρωταγωνίστησε στη δραματική σειρά Profugos για το κανάλι HBO σε σκηνοθεσία του Pablo Larrain. Την ίδια χρονιά συμμετείχε σε πολλές άλλες σαπουνόπερες, όπως οι Poor Rico και Come Back Early.
Μαζί με τη σύζυγό του, η Κάρμεν Ρομέρο συμμετείχε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, καθώς και στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου στο Σαντιάγο Αμ Μάιν.
Το 2017, ο Reyes έλαβε διεθνή αναγνώριση και βραβείο Ακαδημίας Καλύτερης Ξένης Ταινίας για την απεικόνιση του Ορλάντο στη Φανταστική Γυναίκα.
Το 2019, 30 χρόνια μετά την έναρξη της καριέρας του, ο Francisco Reyes ανακοίνωσε τη συνταξιοδότησή του. Εκείνη την εποχή, ο ίδιος, ο Ντι Γκιλοράμο, ο Μπάστιν Μποντεντόφερ και ο Άλβαρο Ρούντολφι θεωρούνταν οι κύριοι χαρακτήρες της Χιλής τηλεόρασης και οι καλύτεροι ηθοποιοί στον Χιλιανό κινηματογράφο.
Φιλμογραφία
Sussi (1987) σε σκηνοθεσία Gonzalo Justinian.
Angels (1988) - ο ρόλος του Juan Segovia Caceres.
Der Redfahrer von San Cristobal (1989) σε σκηνοθεσία Peter Lilienthal.
The Wandering Romance (1990) σε σκηνοθεσία Raul Ruiz ως Franklin.
Υπάρχει κάτι εκεί (1990), σε σκηνοθεσία Pepe Maldonado ως Daniel.
My Last Man (1996) σε σκηνοθεσία της Τατιάνα Γκαβιόλα ως Αλβάρο.
Αναπληρωτής Καθηγητής Chance (1997) σε σκηνοθεσία J. Ossang ως Georg Trakl.
Το Enemy of My Enemy (1998) και το Diplomatic Siege (1998) σκηνοθετούνται από τον Gustavo Marino.
The Crillon Girl (1999) ως Ramón Ortega και Requiem Mass (1999) ως πατέρας του Miguel. Και οι δύο ταινίες σκηνοθετήθηκαν από τον Alberto Diber.
Juan Farinha (2000) ως Juan Farinha, σε σκηνοθεσία Marcelo Ferrari.
Death at Midnight (2001) σε σκηνοθεσία Enrique Murillo ως συν-μηχανικός.
Ψάχνω για τη Miss Hyde (2001) σε σκηνοθεσία Pepe Maldonado ως Bruno Delmas.
Nominee (2003) σε σκηνοθεσία Ignacio Argiro ως Patrick.
Subterra (2003) σε σκηνοθεσία Marcelo Ferrari ως Fernando Gutierrez.
Machuk (2004) σε σκηνοθεσία Andreas Wood ως Patricio Infante.
Field Days (2004) σε σκηνοθεσία Raul Ruiz ως Dr. Chadian.
Secrets (2008) σε σκηνοθεσία Valeria Sarmiento ως Dr. Gregorio Liborio.
The Club (2015) ως πατέρας του Alfonso και Neruda (2016) ως Bianchi. Και οι δύο ταινίες σκηνοθετούνται από τον Pablo Larrain.
Fantastic Woman (2017) σε σκηνοθεσία Sebastian Lelio ως Orlando Onetto Pertier.
Ο κ. Larrain (2018) σε σκηνοθεσία Gonzalo Menendez ως Santiago Larrain.
Συμμετοχή σε σειρές και σαπουνόπερες
Στο κανάλι TVN, υπό τη διεύθυνση του σκηνοθέτη Vincente Sabatini Reyes, συμμετείχε στις ακόλουθες σειρές:
- Το θαύμα της ζωής (1990) ως Riccardo Gomez.
- Ξεκινήστε από το 1991 ως Martin Baris.
- Traps and Masks (1992) ως Maximiliano Kruchaga;
- Ματ (1993) ως Νίκολας Μπέλμαρ
- Rompecorazon (1994) ως Pablo Sierra;
- Dumb Cupid (1995) ως Jaime Salvatter;
- Sucupira (1996) ως Esteban Onetto;
- Green Gold (1997) ως Diego Valenzuelo.
- Lorana (1998) με πρωταγωνιστές τους Fernando Balbontine, Aristides Conch και Antoine Dumont.
- The Beast (1999) ως Martin Ehaurren;
- Roman (2000) ως πατέρας του Juan Bautista Dominguez.
- Pampa Illusion (2001) ως Jose Miguel Inostroza;
- Doors Within (2003) ως Jose Cardenas;
- Pincheira (2004) ως Miguel Molina;
- Capo (2005) ως Giorgio Capo;
- Partners (2006) ως Harvey Slater;
- Heart of Mary (2007) ως πατέρας του Mateo Garcia.
- The Merry Widow (2008) ως Simon Diaz και Santiago Balmaceda.
Και όλες οι παραπάνω σειρές μόνο στο "The Miracle of Life" και στο "The Merry Widow" ο Francisco Reyes έπαιξε υποστηρικτικούς ρόλους. Στις περισσότερες ταινίες πρωταγωνίστησε ως ο κύριος χαρακτήρας.
Με τον σκηνοθέτη Victor Huerta, ο Reyes πρωταγωνίστησε στη σειρά Count Vrolock (2010) στον ανταγωνιστικό ρόλο του Froilan Donoso και στη διήγηση Come Back Early (2014) στον ανταγωνιστικό ρόλο του Santiago Goikol.
Με τον σκηνοθέτη Rodrigo Velazquez, ο Francisco Reyes πρωταγωνίστησε στο μυθιστόρημα "Πού είναι η Eliza;" στον ανταγωνιστικό ρόλο του Bruno Alberti, στην τηλεοπτική σειρά "Alice's Labyrinth" (2011) στον τίτλο του Manuel Inostroza και στη διήγηση "Poor Rico" στον ρόλο του τίτλου του Maximum Kotapos.
Το 2015, συμμετείχε στη μαγνητοσκόπηση του μυθιστορήματος "Matriarchs" σε σκηνοθεσία Italo Galleani, με πρωταγωνιστή τον Gary Mendes.
Το 2017, θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική ταινία Tell Who It Was, σε σκηνοθεσία Herman Barrig, με πρωταγωνιστή τον Manuel Silva.
Το 2018, πρωταγωνίστησε στη μίνι σειρά I Love to Die σε σκηνοθεσία του Cear Olazo, παίζοντας τον υποστηρικτικό ρόλο του Nicholas Vidal.
Το τελευταίο έργο του Francisco Reyes ήταν ο κύριος ρόλος του Ernesto Orellan στο διήγημα "Είμαι Lorenzo" σε σκηνοθεσία του Nicholas Alempart.
Βραβεία και επιτεύγματα
Το 1993, ο Francisco Reyes συμμετείχε στο Φεστιβάλ Viña del Maar ως μέλος της κριτικής επιτροπής.
Το 2011 έγινε animator του προγράμματος Blue Frame στο κανάλι TVN.
Το 2013, εμφανίστηκε ως επισκέπτης ηθοποιός στην εκπομπή No Makeup.
Η λίστα βραβείων του Francisco Reyes περιλαμβάνει:
- Βραβείο τηλεοπτικής δραματικής (1995) - Πρώτο βραβείο καλύτερου ηθοποιού.
- Βραβείο τηλεοπτικής δραματικής (2000) για την ίδια υποψηφιότητα.
- Copihue de Oro (2006) για τον Καλύτερο Ηθοποιό.
- Η επιλογή της Χιλής (2007) για τον Καλύτερο Χιλιανό ηθοποιό όλων των εποχών.
Επίσης το 2007, ο Francisco Reyes έλαβε το Βραβείο Wiken, αφιερωμένο στα 50 χρόνια της Χιλής τηλεόρασης. Ο Φρανσίσκος έγινε ο νικητής και αναδείχθηκε ο καλύτερος Χιλής ηθοποιός όλων των εποχών.
